مربع يکي از اشکال هندسي است که بيش از هر شکل ديگر و به عنوان جهانيترين صورت در زبان نمادها بکار گرفته شده است. برطبق نظر فيثاغورث مربع نماينده وحدت گونه‌ها و نشان‌دهنده برابري يک چيز با خودش به نحوي نامتناهي است. در نتيجه ميتواند نمادي از عدالت تلقي شود که همه را به يک چشم مي‌نگرد.
از نظر قانون افلاطون مربع نماينده هماهنگي است که عاليترين فضيلت به شمار مي‌آيد؛ شناختي کامل که شخص ميتواند از طريق آن به حقيقت مطلق دست يابد.
مربع نماد سکون و آرامش و ايستايي است؛ نماد پايداري و نماد هر آنچه استحکام را القا مي‌نمايد. لذا مربع نماد زمين در برابر آسمان است.
يکي از برجسته‌ترين مصداق‌هاي دينيِ مربع و مکعب، کعبه است.
يکي از ائمه عليه‌السلام در روايت بسيار جالبي درباره آن مي‌فرمايد: کعبه را از آنرو به اين نام خواندهاند که شکل آن مربع است و کعبه از آنرو مربع شده است که محاذى(روبرو) بيت‌المعمور است و آن بيت مربع است، و آن بدين سبب مربع شده است که محاذى عرش است، و عرش مربع است، و آن بدين جهت مربع شده است که آن کلمات که اسلام روى آن بنا شده چهار است و آن چهار کلمه عبارتست از: سبحان اللَّه، و الحمد للَّه، و لا اله الّا اللَّه، و اللَّه اکبر (ترجمه من لا يحضره الفقيه، ج3، ص: 5).
مزاج شناسي: با توجه به خصوصيات مربع، مي‌توان گفت که نزديکترين مزاج به اين شکل، مزاج سودا است.
