
فروردينِ امسال به اميدِ ديدنِ روي تو جوانه زدم و از روزنههاي خشک درخت بيرون آمدم. چرا که مفهوم و معناي روييدنم تو بودي.
اما حالا فصلِ زردِ پاييز است و نااميدانه رنگ باختهام. دارم فرو ميافتم به پاهايت. حداقل بگذار قبل از پوسيدنم فرش راه آمدنت شوم. شايد هم بايد با جاروي رفتگر از مسير ظهورت کنار روم؟!
«هَلْ إِلَيْکَ يَابْنَ أَحْمَدَ سَبِيلٌ فَتُلْقى؟»
آيا به جانب تو اي پسر احمد، راهي هست تا ملاقات شوي؟
فرازي از دعاي ندبه