عید آمد و من خانه تکانی کردم! / از دل همه را تکانده ام، الّا تو...

قلبم از کودکی با نامت اُلفت گرفته... جنس تنهایی تو، از نخ بی مهری ماست... ای غایب از نظر به خدا دوست دارَمَت... بی تو دنیا ... در نقطه ای فاحش میلنگد... بی همگان به سر شود، بی تو به سر نمیشود مثلِ بارانِ بهاری سَرزده از راه بِرس من به دنبال تو با عقربه ها می چرخم بی تو، نه تنها نوروز ، بلکه هر ثانیه برایمان تکراریست... بعد هر پنجره، یک چشم تو را منتظر است ... اوست نشسته در نظر / من به کجا نظر کنم؟ میگویند بهار پشت در است؛ در را باز میکنم... اثری از تو نیست... از آن لحظه که تو رفتی، همه چیز در جهان غیر معمولی ست! سخن این است که ما بی تو نخواهیم حیات بی خبر دَر بزن از راه بِرِس